Zaten we in Afrika nog te schelden op dat niks het deed of dat iedereen wat van je wilde, na slechts een week in Azië missen we de Afrikaanse gezelligheid al. Bangkok was wat dat betreft een aardige cultuurshock. Een grote stad dus natuurlijk hectisch, met toeterende brommertjes en schreeuwende tuktuk drivers. Maar het was vooral de smalltalk die we misten. In Afrika neemt iedereen de tijd om elkaar te groeten, iedereen praat met elkaar en bemoeit zich overal mee. Na twee maanden waren we dan ook al aardig ingeburgerd en werd ons Hello, how are you? steevast beantwoord met een vrolijk I am fine! How are you? Where are you from? Ahh Holland! Dan werden eerst alle bekende Nederlandse voetballers besproken, om vervolgens wat vragen te stellen over ons kleine kikkerlandje. “Helemaal geen bergen? Dus alles is plat?” Ja, en we hebben veel koeien. “Aaahhh.” Tien minuten later kon je dan eindelijk de vraag stellen die je wilde stellen, maar dan had je wel weer gelachen.
Al bij het taxiritje van Bangkok Airport naar de stad kwamen we wat dit betreft van een koude kermis thuis. Op ons Hello, how are you? kregen we een ongeduldig vragende blik, gevolgd door een gebrekkig “Where you go?” Verdere interesse in de man zijn leven of de omgeving werd beantwoord met een strak starende blik door de voorruit. Dit ging niet werken, hij snapte het niet. Het was misschien geen frisse periode, maar door de hevige kolonisatie in Afrika spreken ze in de landen die we bezocht hebben wél overal perfect Engels. En dan maak je toch een stuk makkelijker contact.
Eenmaal in de stad zijn we bij het eerste de beste eetstalletje neergeploft en hebben we voor nog geen 5 euro twee heerlijke noedelsoep en een halve liter bier op. Zittend op de plastic krukjes in een van de drukste toeristische straten van Bangkok keken we onze ogen uit. In een half uur hadden we al meer blanken gezien dan op heel onze trip door Afrika(!). Totaal ander volk ook. Begaven we ons in Afrika nog voornamelijk tussen volunteers en de gepensioneerde expats, zagen we hier vooral all inclusive Turkije boekers die een keer wat exotischers wilden proberen. Dreadlocks, tatoeages, neuspiercings, harembroeken en naveltruitjes blijken het helemaal te zijn hier. Vooral de lokaal verkochte broeken met een laag kruis en hysterische olifantenprints vinden gretig aftrek. We hebben nog even getwijfeld, maar laten deze trend toch aan ons voorbij gaan.
Verder was Bangkok wel een superleuke stad, waar we heerlijk hebben gefietst, gevaren en gegeten. Vooral héél veel van dat laatste. Na ons Afrikaanse dieet van wit brood, bananen, rijst met bonen en kip met patat zijn de simpelste gerechten hier al een waar feestje. En je kunt in deze drukke metropool ook nog geen 20 meter lopen of je staat al bij het volgende stalletje met vers fruit, saté, noedels, gekruide vis of het populaire dessert mango sticky rice. Verse mango met kokosrijst, wat het overigens ook erg goed doet als lunch.
Inmiddels hebben we Thailand alweer verlaten (om er later weer terug te keren) en zitten we sinds gisteravond in Siem Reap, Cambodja, beroemd door de Angkor Wat tempels. De eerste indrukken zijn goed. Ondanks de drukkende warmte blijken de mensen hier wel in voor een gezellig kletspraatje, dus dat doet de mens weer goed. De komende dagen staan de tempels van Angkor op het programma en daarna zakken we af naar de hoofdstad Phnom Penh.
Daarover later meer, nu eerst de foto’s van Bangkok!
This entry was posted in Azië
HOE kan je nou geen hysterische olifant broek willen?! Daar wordt ik dus hysterisch van he! Was het eerste wat ik kocht ik Vietnam. Wel zonder laag kruis… Telt dat?
Telt ook. Hysterisch Renée, je moet normaal doen!
Leuk verhaal weer. Angkor Wat zal best mooi zijn. Jammer van de harembroeken, had je daar wel kunnengebruiken.
Beste Mariëlle en Kjeld. Weer een tijd geleden dat ik wat heb laten horen maar ik heb een redelijk excuus want ik heb 6 weken in the middle of nowhere gezeten in de buurt van Lorca (Zuid Spanje) en ben jullie gedurende die periode dus enigszins uit het zicht verloren mede omdat het fenomeen internet niet in alle hoeken en gaten van Spanje voorhanden is en als het er is moet je snel zijn want het is weer voorbij voor je het weet.
Ik lees net over jullie ervaringen in Bangkok wat inderdaad van een compleet andere orde is dan de eenvoud en weer andere chaos dan die in Africa maar verder up country zullen jullie het echte Thailand ongetwijfeld tegen komen resp. inmiddels zijn tegen gekomen. Ik was er eind jaren 80 en aanvang 1990. Inmiddels heeft Thailand o.a. economisch een giga verandering doorgemaakt en zal er dus ongetwijfeld enorm veel veranderd zijn maar de armade aan stinkende tuc tucs en brommertjes/motorfietsen is er kennelijk nog steeds evenals de aanstekelijke bedrijvigheid en hectiek die het straatbeeld in niet onbelangrijke mate bepaalt en dat alles onder het mom van dat je zo gezegd wel “aan de bak moet”. Minder was het om te lezen dat het even verheffende als pretentieuze all inclusive vijf sterren hotel toerisme ook Thailand heeft weten te bereiken. Al gegeten op een van de floating restaurants waar je wordt bediend door flitsende jongens en meiden op roller skates die soms een bocht missen en met het voor jou bestemde gerecht vol in de plomp belanden tussen een school van joekels van karpers? Wellicht wat “deca of burry” maar desalniettemin een aanrader als jullie nog een paar centen aan lekker eten willen spenderen.
Inmiddels weer terug in de bewoonde wereld ga ik jullie verdere avonturen weer met belangstelling volgen en zie de verslagen dan ook met belangstelling tegemoet.
All the best Jos
P.S. Wat je natuurlijk al wist, maar toch, Sparta kán volgende week op 1 april a.s. (geen grap) al kampioen worden. Alsdan wellicht toch weer een seizoenkaart.