Bergen plezier

Om maar gelijk met de deur in huis te vallen, we gaan lekker! Waar het laatste bericht nog vanuit halverwege Vietnam kwam, tikten we vandaag de grens met China aan. Ik hoor je denken “phoe, wat gaan jullie gaan snel!” Maar niets is minder waar; we are cruisin’. Halen we op de ene dag een gemiddelde snelheid van 60 km/u, is het de andere dag 30 km/u. Harder wil je echt niet gaan en daar zijn verschillende redenen voor.

“60 is ook niet snel?!”
Klopt. Maar sneller wil je niet. De omgeving is namelijk ontzettend mooi en na elke bocht kijken we onze ogen uit. Rijstvelden links, rotsformaties rechts en voor ons een kronkelende weg. Een mekka voor elke motormuis. Maar de wegen laten soms nog te wensen over (stofhappen!) en hobbels zie je lang niet altijd aankomen. Laat staan sommige gecamoufleerde gaten in de weg die je niet meer kunt ontwijken. De schokdempers hebben het dan ook zwaar te verduren. We hebben wegen gehad waar we als een beginnend skiër, al slalommend naar beneden daalden, maar ook asfalt als een biljartlaken. Het is dus een soort hindernisbaan, maar we hebben bergen plezier!

Brommerdokters
Een bezoek aan de brommerdokter is een vaste prik na een x-aantal kilometers. De olie verversen (€2,00), remmen even afstellen (gratis) en de ketting smeren (gratis); een wekelijkse brommer APK. Maar plots hadden we onze eerste lekke band te pakken en moesten we naar de spoedeisende hulp. Gelukkig vind je die in elk gehuchtje en is elke brommerdokter een vakman. Die beste mannen vervangen in een zucht en een scheet de binnenband zodat je weer verder kunt. Handje-contantje afrekenen, en je bent welgeteld €3,60 lichter. Onderhoud kost echt niets hier en ze vinden ons avontuur op de brommert fantastisch dus alles wordt grondig gecheckt. Minder fantastisch vindt ons bagagerek het. Door de hobbels en gaten onderweg is het rek al drie keer gebroken. Maar ook de las-mannen vind je overal en op dit moment is hij sterker dan hij ooit is geweest. (klop-klop)

Route du ne soleil pas
Vanaf het midden van Vietnam reden we via Hué richting het Phong Nha-Ke Bang National Park. Dit park staat bekend om zijn schitterende landschap van karst gebergte en grotten. Normaal ‘cave’ ik niet zo om grotten, maar hier vind je de grootste ter wereld. En die is inderdaad heul groot! Echt een supermooi park dat we iedereen aan zouden raden als je naar Vietnam gaat.

Na dit park ging de tocht verder richting de grensovergang met Laos. Een barre tocht over de Ho Chi Minh Trail. Wederom een mooi landschap maar regen, wind en kou werden onze vijand, de zon zijn we onderweg verloren. Zo kwamen de softshells en regenjassen onder uit de tas tevoorschijn. Vanaf die dag dragen we die eigenlijk altijd dichtbij ons want het is frisser hier in het noorden van Vietnam. Huh, geen Laos dan?

Nee, geen Laos. Na 50 kilometer omhoog rijden naar de top waar de Nam Phao grensovergang ligt met Laos, konden we rechtsomkeer weer 50 kilometer naar beneden rijden. Van een koude kermis thuiskomen noemen ze dat. Het was een gokje, maar de pet van de douanebeambte stond niet goed op die dag. Als persoon mochten we verder maar een Vietnamese motorbike mocht Laos niet in. Zelfs een geschenk in valuta bracht geen verandering in zijn gemoedstoestand. Helaas pindakaas. Om er maar een slechte tegeltjeswijsheid in te gooien “plannen zijn er om gewijzigd te worden”. En dus doen we nu alle hoogtepunten van Noord Vietnam inclusief de uitstapjes buiten de begaande paden. En dat ging in de eerste week al even ver buiten onze comfort zone.

Dierenvrienden
Voor je verder leest, deze alinea bevat informatie die als schokkend kan worden ervaren. Geloof ons, als we dit van tevoren hadden geweten, hadden we het ook nooit gedaan. Maar de man zat, met een helm op en ventilator naast hem, zo passievol te barbecueën dat we meteen stopten. Lekker ruikend vlees en verse groenten, een prima plek voor een avondmaal. Het vlees smaakte een beetje apart, maar zeker niet vies, maar omdat we het toch niet helemaal konden plaatsen gingen we op zoek naar het antwoord. Dit bleek het woord ‘Thit Cho’ te zijn, oftewel mopshond, Duitse herder of labrador. Een ware Vietnamese delicatesse blijkbaar, lekker local 2.0.

Dit moesten we goed maken en dus stonden de dagen erna in het teken van dierenliefde. We zijn op bezoek geweest bij een boerderij waar we (mini)varkentjes een hart onder de riem staken, hebben jonge geitjes aangemoedigd om rotsen te beklimmen en vlinders voorzien van verse suikers in de vorm van ananas en banaan.

Helaas mocht het niet baten en heeft het karma gewonnen. Een geritsel en gepiep in de nacht maakte ons wakker. Een muis of rat op de kamer zijn we inmiddels gewend, maar een vleermuis die met veel lawaai om 3 uur ’s nachts uit de airconditioning kroop, heeft ons wel de stuipen op het lijf gejaagd. Dus bij dezen onze excuses aan het dierenrijk: sorry dat we hondenvlees hebben gegeten. Het ging per ongeluk, maar was stiekem best lekker.

Hit the road Jack
Terug naar de brommeravonturen. Vergeet het hipsterbaardje, bij een brommer hoort een snor. De jonge Wim zat met een snor op zijn Zundapp in de jaren ’60 en in een poging om nog meer op zijn vader te lijken laat Kjeld zijn snor ook staan. Zo wordt de Honda Wave een brommer en snorbrommer in één!

Ondertussen zitten we al 2500 km op de tweewieler, dat is van Rotterdam naar Moskou, en hebben we menig liedje al meerdere keren gezongen. Zo zingt Marielle ondertussen de Sparta Mars aardig mee, is een ‘Potje met vet’ al tot een recordaantal coupletten gekomen en zijn we op zoek naar nieuwe varianten van ‘Daar boven op die berg’. Input is welkom.

Op 24 april moeten we de Honda Wave verkocht hebben in Hanoi. Dan vliegen we door naar Bangkok waar we een afspraakje hebben met een vriend van Kjeld, Jeroen Smit, waarmee we twee weken door Myanmar gaan reizen. Tot die tijd plannen we niet teveel en touren we verder door Noord Vietnam om bijvoorbeeld nog Dong Van aan te doen. Dit moet het mooiste park van Vietnam zijn met een gave route door de bergen, waarna we afsluiten met een paar dagen Hanoi.

Wat we wel moeten plannen is een goede internetverbinding voor aanstaande vrijdag want dan kan Sparta kampioen worden. Maar goed, we genieten volop en zoals eerder gezegd zien we meer van Vietnam dan in de drie weken vakantie van een aantal jaar terug. We filmen van alles dus naar een leuk filmpje kun je uitkijken in een volgend bericht.

Plus, nieuwe foto’s!