Lekker local

Maandagavond 19.07: tijd om wat te gaan eten. We zijn in Buon Ma Thuot, een nietszeggend provinciestadje in het zuiden van Vietnam. Een noodzakelijke stop om de brommerkilometers op te breken en onze billen de nodige rust te gunnen. We komen langs een stoep vol smekkende locals, een goed teken wat ons betreft. Tl-verlichting aan de boom, oma in de keuken en de rest van de familie in de bediening. We schuiven aan, of beter gezegd krimpen in, aan het gebruikelijke kinderformaat plastic stoelen dat hier menig eettentje siert en waarvoor zelfs Mariëlle zich enigszins moet opvouwen. De bijbehorende salontafels zijn voorzien van een fles sojasaus, een pot met eetstokjes en een paar lepels, en de onmisbare chilisaus. Uit eten in Vietnam is, net als in de rest van de wereld, een sociale aangelegenheid. Alleen houden ze er hier wel wat vreemde (tafel)manieren op na.

Of het nu met de lokale badmintonploeg is die hun kampioenschap viert of met collega’s, eten gaat hier gepaard met een hoop luid geschreeuw, gesmek, geboer en gegorgel en dat alles weggespoeld met de nodige liters drank. Op die van ons na, staat er naast elke tafel een kratje, een doos vol blikjes of een thuistap bier. Op een standaard ernaast staat een grote koeler met brokken ijs, want bier drink je hier uit plastic pullen met ijs. Als wij proberen gewoon 2 biertjes te bestellen komen ze met 4 flesjes aan tafel, waarvan de andere 2 ongevraagd open worden gepopt nog voordat we onze laatste slok door kunnen slikken. Ach ja, het beste wat je kunt doen is je aanpassen toch? Lekker local.

Naast ons zit een luidruchtige tafel vol, aan hun matchende bloesjes met naamplaatjes te zien, collega’s. Steeds meer zijn er klaar met werken en komen direct naar de eettent om zich bij de feestvreugde te voegen. Een nieuwe doos bierblikjes wordt naast de tafel geschoven en het speciaal daarvoor aangenomen biermeisje zorgt ervoor dat iedereen een vers blok ijs in z’n pul krijgt. Ze draagt hoge hakken en een ultrakort jurkje van het biermerk in kwestie en heeft als enige taak om er zoveel mogelijk van te verkopen. Onder en rondom de tafel begint zich inmiddels een kleine vuilnisbelt te vormen, want lege blikjes, kippenbotten, slakkenhuizen en allerlei soorten schelpen; alles wat je niet op kunt eten gooi je gewoon op de grond. Niemand die er raar van opkijkt, zo doen ze dat hier.

Niet alleen met eten, maar ook in het verkeer gedragen ze zich iets anders dan dat wij ‘normaal’ zouden vinden. Niet heel gek natuurlijk, gezien ze hier al op een brommer stappen als ze net hun eigen broek op kunnen hijsen, maar dat terzijde. Navraag hebben we niet gedaan, maar theorielessen kennen ze hier waarschijnlijk niet, want verkeersregels zijn er evenmin. Of nou, er zijn er eigenlijk twee. 1: Je hoeft alleen voor je te kijken en gas te geven, iedereen achter je let op jou. En of je nu de snelweg opdraait met een tientonner vrachtwagen of even de hoek om draait naar de buurtsuper, stoppen om te kijken of er wat aankomt is voor mietjes. Toeteren en gaan is het devies, immer gerade aus! Hoe groter je bent, hoe harder je toeter en dus des te meer voorrang je krijgt, dat is hoe het werkt. Wij op de brommer staan dus redelijk laag in de pikorde en dat wordt ons ook luid toeterend duidelijk gemaakt.

Regel 2 : inhalen kan altijd. Of het nu in een totaal onoverzichtelijke haarspeldbocht in de bergen is, of op een drukke 2-baanssnelweg waar toch duidelijk tegenliggers aankomen, ze gooien die bus of vrachtwagen er gewoon langs. Met z’n drieën elkaar passeren gaat toch prima? Die vervelende brommertjes duw je vanzelf wel in de berm, daar merk je niks van.

Toch mag het de pret op onze brommert zeker niet drukken! Luidkeels zingend scheuren we de bergpassen over en zoeven we langs de kust. De zon is fel, heeft vooral Kjeld inmiddels ondervonden en de wegen niet altijd zonder gaten, maar man man man, wat een prachtig land zo vanaf de brommer. We hebben het idee dat we in de 1,5 week dan we nu in Vietnam zijn al veel meer gezien hebben dan in de 3 weken die we hier 2 jaar geleden op vakantie waren. Heerlijk die vrijheid!

Trouwens, je bent één klik verwijderd van de nieuwe foto’s!